۸. نيايش در پناه جستن به خدا از ناملائمات و اخلاق ناستوده و کردارهای ناپسنديده
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
خدايا، من به تو پناه مي‌برم از طغيان حرص، و تندي خشم، و غلبه حسد. و ضعف نيروي صبر، و کمي قناعت، و سوء خلق، و افراط شهوت، و غلبه عصبيت، و پيروي هوس، و مخالف هدايت، و از خواب غفلت، و اقدام بر تکلف، و گزيدن باطل بر حق، و پافشاري بر گناه، و خرد شمردن معصيت، و بزرگ شمردن طاعت، و تفاخر توان‌گران، و تحقير نسبت به درويشان، و کوتاهي در حق زيردستان. و ناسپاسي نسبت به کسي که بر ما حقّي داشته باشد. و از آنکه به ستم‌کاري کمک دهيم. يا ستم‌زده‌اي را خوار گذاريم. يا آنچه را که حق ما نيست بخواهيم. يا در علم از روي بي‌اطلاعاعي و بر خلاف عقيده سخني گوييم. و پناه مي‌بريم به تو از آنکه قصد خيانت با کسي داشته باشيم. و از آنکه در اعمال‌مان خود پسندي کنيم، و آرزوهاي خود را دراز سازيم و پناه مي‌بريم به تو از بدي باطن، و کوچک شمردن گناه خرد، و از آنکه شيطان بر ما چيره گردد، يا روزگار ما را واژگون بخت سازد، يا سلطان در بازه ما ستم کند. و پناه مي‌بريم به تو از دست آلودن به اسراف، و از نايافتن رزق کفاف و پناه مي‌بريم به تو از شماتت دشمنان و احتياج به همگنان، و زيستن در سختي، و مرگ بدون آمادگي، و پناه مي‌بريم به تو از عظيم‌ترين حسرت و بزرگ‌ترين مصيبت و بدترين بدبختي، که حسرت قيامت و مصيبت در دين و دخول به دوزخ است و از بدي عاقبت، و نوميدي از ثواب و نزول عقاب.
خدايا بر محمّد و آلش رحمت فرست، و مرا و همه مؤمنين و مؤمنات را از همه اين شرور پناه ده، اي مهربان‌ترين مهربانان
