ومن کتاب له عليه السلام
إلي معاوية
وَإِنَّ الْبَغْيَ وَالزُّورَ يُوتِغَانِ الْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَدُنْيَاهُ، وَيُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ، وَقَدْ عَلِمْتُ أَنَّکَ غَيْرُ مُدْرِکٍ مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ، وَقَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ الْحَقِّ، فَتَأَوَّلوا عَلَي اللهِ فَأَکْذَبَهُمْ، فَاحْذَرْ يَوْماً يُغْتَبطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدٍ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ، وَيَنْدَمُ مَنْ أَمْکَنٍَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ. وَقَدْ دَعَوْتَنَا إِلَي حُکْمِ الْقُرْآنِ وَلَسْتَ مِنْ أَهْلِهِ، وَلَسْنَا إِيَّاکَ أَجَبْنَا، وَلَکِنَّا أَجَبْنَا الْقُرْآنَ إِلي فِي حُکْمِهِ، وَالسَّلاَمُ.

اندرز دادن دشمن همانا ستمگري و دروغ پردازي، انسان را در دين و دنيا رسوا مي‌کند، و عيب او را نزد عيب‌جويان آشکار مي‌سازد، و تو مي‌داني آنچه که از دست رفت باز نمي‌گردد، گروهي باطل طلبيدند، و خواستند با تفسير دروغين، حکم خدا را دگرگون سازند، و خدا آنان را دروغگو خواند، معاويه، از روزي بترس که صاحبان کارهاي پسنديده خوشحالند، و تاسف مي‌خورند که چرا عملشان اندک است، آن روز کساني که مهار خويش در دست شيطان دادند سخت پشيمانند. تو ما را به داوري قرآن خواندي، در حالي که خود اهل قرآن نيستي، و ما هم پاسخ مثبت به تو نداديم، بلکه داوري قرآن را گردن نهاديم. با درود.